Ik ben op 3 jarige leeftijd begonnen bij EKV De Narren.Dat is een carnavalsclub bij ons in de stad.Ik weet nog dat ik dat super vond,maar dan zonder de meidenpoespas.Daar had ik echt geen zin in.Ik voelde me bij het dansen ook echt op mijn plek.Een plek waar ze voor mijn gevoel ook echt geduld met me hadden.Want ik leerde de passen wel,maar traag.Hoe ik danste nog daar aan toe,want ik was net een houten klaas.
Ook weet ik me nog te herrinneren dat ik iedere week logopedie kreeg voor mijn stem en uitspraken,maar dat hielp niks.Heb jaren logopedie gehad en naar mijn idee heb ik er niet veel aan gehad.Ik gaf er ook niks om want ik was weer even weg van school om naar Jacqueline te gaan.Ik vond haar een mega leuke logopediste,en ook de enige die geduld met mij had,net als mijn danstrainster.

Op latere leeftijd,rond groep 5 denk ik,vond de juf het nodig om mij op van alles te laten testen.En voor mijn gevoel is dat het begin van de ellende geworden.Ik merkte inmiddels dat mijn leeftijdsgenoten andere interesses kregen en dat ik een beetje bleef hangen.Niet dat ik dat erg vond,maar het werd een belasting in de klas.Ik bleef niet meer stil zitten en had geen consentratie voor alles in de klas.
Ik werd getest op ADHD ,maar dat bleek ik niet te hebben.Toen moest ik naar Eindhoven naar het audiologisch centrum voor ontwikkelingsonderzoeken,gehoortesten en nog meer van die langdradige testen.
Ik vond het altijd zo vervelend en lang duren op zo,n dag.Het enige voordeel eraan was dat mama mij dan altijd Burger King beloofde als ik goed mijn best deed.

Na een hele periode van onderzoeken kreeg ik de uitslag per post binnen.Een heel pakwerk.Er was dus uitgekomen dat ik PDDNos /MCDD heb.Leuk,het zal wel,ik wist toch niet wat het was.En Papa en Mama konden me dat ook niet vertellen.
Het enige wat ik ervan weet is dat de problemen voor mijn gevoel toen pas erger werd op school.Ik moest de klas uit en in een of ander trubbelkinderen klasje met nog 4 andere kinderen van de klas.Niet dat dat goed was,want ik werd van hun nog veel drukker en gekker.
Na een dik 1,5 jaar aanmodderen hebben ze maar besloten dat het voor mij toch beter was om naar een cluster  2 school te gaan.
Dus ik ging van het reguliere onderwijs af.Ik werd geplaatst op De Taalbrug in Eindhoven.
Maar ik weet nog zo goed dat dat een hel was.Het basisonderwijs heb ik met veel straf en buiten zitten doorgemaakt.
Toen moest ik naar het vervolg onderwijs.Dat werd op dezelfde locatie Vmbo so.
Ik heb nog nooit zo vaak in het zorglokaal gezeten en mijn moeder op school gehad als toen.Een bak ellende.Ik werd helemaal gek van dat rennen door die school.Iedere 50 minuten moesten we onze tas inpakken en naar een ander lokaal.Was je eindelijk aan de geur van de klas en het zweetlijf van de leraar gewend,moest je weer naar het volgende broeihok en parfummiep.

Iedere dag had ik hoofdpijn en lag ik na school gebroken thuis.
Ik weet nog dat mijn ouders na een dik jaar van ellende daar echt om mij gevochten hebben om mij daar weg te krijgen en te plaatsen op een cluster 4 school.Ik wist ook niet wat een cluster 4 school was,maar het kon nooit erger dan die hel waar ik toen in zat.
Maar ook daar zaten weer weet ik hoeveel onderzoeken en testen aan om te zien of ik wel op een cluster 4 thuis hoorde.

Ik werd toen na mijn kerstvakantie geplaatst op De Korenear.Een vmbo cluster 4 school.
Ik weet nog goed dat ik daar binnen  kwam op die school.Nou zeg maar gerust schooltje.Alle lokalen waren hetzelfde.Ik zou toen in een lokaal gezet worden en daar kon ik alle theorievakken blijven zitten met maar 1 leraar voor al die vakken.Ik vond het een super luxe.Heerlijke rust was het.

Maar ook daar werden de leerlingen ouder en ik merkte dat ik dat niet werd.Mijn klasgenoten begonnen aan make up en sommige rookte.Hadden een vriendje,en ik moest daar niks van hebben.Ik voelde me veiliger lekker thuis op de bank,of bij mijn vriendinnetje die 5 jaar jonger is.Daar kon ik mezelf zijn en nog gewoon spelen en tekenfilms kijken.
Iedere dag op school was het voor mij opboksen tegen die pubers wat ik voor mijn gevoel niet was.Ik voelde me ook echt veel jonger.
Ik denk dat ik daardoor toendertijd niet lekker in mn vel kwam te zitten.Want al mijn vertrouwde dingen waren voor mijn gevoel weg.

Mijn familie kreeg meer moeite met mijn gedrag en had daar geen begrip voor.In ieder geval zo zag ik het,en zo zie ik het nog.

Pffff Nina is gewoon een verwend en nooit tevreden kind.

Mijn peettante bleef in die tijd zonder voor mij een duidelijke reden weg.Terwijl zei voor mij mijn enige veilige bron was,op mijn ouders na.
Ik had daar toen zoveel moeite mee en voelde me zo in de steek gelaten,dat ik het gewoon echt niet meer zag zitten.

Ik was een last op school.Een verwend kind in de familie en mijn peettante wilde me ook niet meer.Ook werd ik in het begin niet geaccepteerd door de familie van mijn vriendin.Ik vond dat zo erg,want wat ik ook deed,ik deed het in hun ogen nooit goed.
Ik was te oud voor haar.Dat snapte ik toen niet,want hun zagen toch ook wel dat ik veel jonger in mijn hoofd was.

Ik ben toen in een depressie geraakt en kreeg er een adresje bij,de GGZ.

Ik werd aan de medicatie gepropt en je zag mij iedere maand dikker worden.Nou daar werd ik dus echt niet vrolijk van en nog veel triester.Ik weet nog dat ik met dansen zoveel moeite kreeg ,dat ik na 2,5 minuut dansen kei kapot was.Daar ging mijn conditie.Helemaal weg door mijn vetrollen.

Ik ben toen blijven vechten tegen mijn negatieve stemmen en heb heel veel steun aan Papa,Mama en mijn hond Indy gehad,en nog steeds.Zei steunen mij altijd,hoe vervelend ik ook ben.Mijn zus had en heeft nog steeds een beetje moeite met mij,wat ik heel erg vind.Maar mama zegt dat ik het zo moet laten en dat dat nog ooit beter word.

Na verloop van jaren merk ik dat ik zelf meer begrip krijg voor mijn beperking en dat me dat ook meer rust geeft.Als ik aangeef dat het even niet gaat,komt er geen bezoek die week en dat vind ik wel fijn.Even een rust momentje.

Van school ben ik na veel vechten en knokken voor mijn certivicaten geslaagd,want een diploma zat er echt niet in.Ik wilde zo graag bouwvakker worden,of iets met houtbewerking,maar dat ging helaas niks worden.Dan moest ik weer van praktijklokaal naar ander lokaal rennen,en dat waren weer veels te veel prikkels voor mij.Ik heb het een paar weken geprobeerd,maar kwam weer iedere dag thuis met heel veel hoofdpijn.Dus ik dacht al vlug,mij niet gezien,die ellende heb ik achter de rug.Dus ben die opleiding met praktijkvakken gestopt,en mijn ouders stonden gelukkig achter mijn keuze.

Ook dans ik nog steeds,maar dan op een wat hoger tournooiniveau en ga mijn 14e jaar in.Dat maakt mij echt blij,nog steeds.
En ik heb weer een beetje contact met mijn peettante.Alleen maar berichtjes sturen,maar ze praat tegen me en dat vind ik fijn.
De ouders van mijn vriendin accepteren me inmiddels ook volledig,dus al bij al ben ik weer aan de vrolijkere kant.Het kan natuurlijk altijd beter.

Mijn gewicht is nog steeds een hel,want door de medicijnen blijf ik aankomen en moet ik steeds opletten met alles wat ik eet.Ook  veel beweging en sporten is erg belangrijk geworden voor mij,omdat ik na 2 keer een rugbreuk gehad te hebben meer moet bewegen om sterker te worden in mijn rug.Waar ik niet altijd zin in heb,omdat ik gewoon liever als ik thuis ben op de bank ga liggen.Maar dat is natuurlijk slecht voor mijn rug en mijn gewicht.

Ik durf het nog niet aan om mijn medicijnen af te bouwen.Dat komt nog wel.Ik zit nu nog in een onzekere tijd met mijn werk.Ik werk sinds mijn einde school,en dat is ondanks ik het niet gewend ben en best nog zwaar is ,kei leuk.Dus ik hoop dat ik daar een contract krijg en me daar geen zorgen om hoef te maken.

Want het enige wat mama en papa perse willen is dat ik werk en niet de hele dag op de bank lig te maffen samen met de hond.Ze willen dat ik wat meer onder de mensen kom,want dat is goed voor mijn hoofd,en zei vinden dat ik met mijn beperking toch gewoon kan werken.

Dus al bij al vind ik mezelf toch best wel sterk.Dat ik nu goed omga met mijn beperking en dat ik veel overwonnen heb,al weet ik dat ik er nog steeds niet ben.En dat ieder klein probleempje voor mij harder binnen komt dan bij een ander,maar ik blijf ervoor gaan en ik kom er wel ?