FEBRUARI 2018

 

Ik ben druk met mijn voorbereidingen voor Carnaval.De showdans gaat zijn gangetje,maar het idee dat Jamie dit jaar niet mee doet vind ik best wel moeilijk.Op mijn werk gaat het nu best aardig,nu ik op een ander pand zit.Daar is het veel rustiger en de mensen die daar zitten doen tenminste normaal.Ik heb ook veel minder hoofdpijn dan op mijn eigen lijn.Ik merk het ook aan mijn hoofdpijn,,die is echt wel minder.

Alleen nu heb ik weer onzekerheid met mijn bus.Ik wilde vanmorgen naar mijn werk gaan,komt mijn bus niet opdagen.Na mijn werk vertelde mama wat er aan de hand was.Onze busmaatschappij is failliet.Nou lekker dan.Nu moet mama mij weer weg brengen tot dat ik weer vergoeding krijg ,en god mag weten wie het nu word.Zo,n fijne chauffeur als ik nu had krijg ik nooit meer :(

 

Ik moet weer naar mijn eigen lijn op mijn werk en het is meteen kassa.Ze laten me geen 5 minuten met rust en zitten me meteen weer op mijn huid.Ik heb mama beloofd om het te negeren,maar eens houd het op.Ik kan dat gewoon niet.Laat mij gewoon met rust mijn werk doen.Is dat nou zoveel gevraagd.

 

Carnaval

 

Het was een leuke maar toch ook een andere Carnaval dan anders.Ik miste Jamie heel erg en Britt ging iedere keer na het dansen weer weg.Zei miste Jamie ook heel erg en vond het daardoor bij De Narren niet gezellig.De showdans ging iedere dag goed gelukkig. Ik was best een beetje bezorgt om Camil,want hij had een liesbreuk,maar was nog niet geholpen eraan.De operatie is pas in Maart.Dus hij moest het een beetje rust aan doen.

Het waren 4 vemoeide dagen,maar ik was even blij dat ik geen werk had,maar alleen maar dingen wat ik op dit moment leuk vind,

DANSEN EN CAMIL.

 

 

MAART 2018

 

Het gaat moeizaam op mijn werk en ik zit tegen het klappen aan.Ze blijven me treiteren en ik heb het idee dat ik niet gehoord word.Wat ik ook doe,ik doe het nooit goed.Ik trek het op dit moment echt niet meer,en ben blij als het woensdag is.Lekker even naar school en rust aan mijn kop.Wie had dat gedacht dat ik dat ooit zou zeggen.

Jamie heeft mij gevraagd of ik met haar mee ga op vakantie.Gewoon wij met z,n tweetjes.Ik wist niet wat ik hoorde en was verbaasd en blij tegenlijk.Waarschijnlijk gaan we dus volgend jaar met zn tweetjes op vakantie.Dit jaar heeft Jamie het nog te druk met auto lessen en ik ook,en dat is al duur zat.

Nog een paar dagen en dan komt Jamie eindelijk naar huis vanuit Spanje.Alleen vind ik het jammer dat ze thuis komt de dag na het Herreizingsbal.

Camils operatie staat voor de deur,en zodra hij weer thuis is ga ik er naar toe.Bij Camil vind ik het fijn.Daar kan ik mezelf zijn en hoef ik niet op te boksen tegen vervelende dingen.

Op mijn werk is inmiddels de bom geknalt,en dat was te verwachten.Laat jezelf maar eens de hele dag,en hele week vervelen en voor de gek houden.Nou ik kan je vertellen,slopend is dat.Ik kan nog niet naar de kantine of toilet,of e zitten op mijn huid.Gestoord word ik ervan.Ik word op een andere lijn gezet en ik ben er blij mee.Ik heb eindelijk rust.Zoveel rust dat zelfs mama het thuis merkt.Ik weet dat ik voor een paar weken ander werk moet gaan proberen,maar stiekem hoop ik dat ik op deze lijn mag blijven staan.Daar ben ik een van de jongste en de rest is ouder en dus gelukkig ook wat wijzer.

 

Het Herreizingsbal staat voor de deur en ik moet bij Camil slapen.Ik weet niet waarom.ik moet vanuit hem naar de zaal gaan.Nu achteraf weet ik wel waarom.Papa riep mij naar voren ik moest me bewijzen dat ik 15 jaar danste.Hij liet mij dansen op een Spaans liedje wat Jamie altijd danst bij De Narren.Iets in mij zei dat als ik me om zou draaien Jamie ineens achter me zou staan.En in een keer hoorde ik de rook en keek meteen om,maar geen Jamie.Ik keek Britt aan en we dansten door.En ineens hoorde ik iedereen gillen.Ik keek om ,en ja hoor,daar stond Jamie.Verder weet ik niet veel meer en kon al helemaal niet meer dansen.

 

 

Het was een mega verrassing en veel mensen huilde.Ik vond het een super avond en mooie afsluiting van het carnavalsseizoen.

Ook zijn we deze maand met Fenna naar de Efteling geweest,dat was een super dag.

Verder kan ik vertellen dat ik hoop dat er op mijn werk van alles gaat gebeuren zodat ik gewoon mijn werk kan doen en rust krijg van enkele collegas.Dat is toch niet teveel gevraagd hoop ik.Want aan het werk ligt het niet,dat vind ik gewoon leuk om te doen.

Ik ben deze maand ook naar het ziekenhuis geweest voor mijn oren en gelukkig is alles hersteld en is een operatie niet nodig.

 

APRIL 2018

 

De maand waarin ik met Camil een jaartje verkering heb en nog steeds heel blij ben met hem.

ok begin ik deze maand met mijn verdiepend onderzoek op het werk. Ik heb er weinig zin in en ook weinig vertrouwen, maar we gaan het zien hoe het loopt.

De eerste dag is aangebroken van het onderzoek. Ik weet allemaal niet wat ze me laten doen en ik word er ook helemaal maf van. Ik lijk wel een of andere dibiel. Laten we zeggen dat het er bij hoort, maar vrolijk word ik er niet van.

Verder deze maand krijg ik ook steeds meer klachten, en vooral lichamelijk. Ik krijg druk op mn borsten pijn in mijn arm. En voor ik het weet lig ik bij de spoedpost aan de hartfilm. Er komt niks uit en ik krijg medicijnen mijn maag, omdat ze denken dat het daarvan komt. Maagklachten blijken dezelfde klachten te geven als hartklachten.

Mijn maandje verder verloopt met veel stress en onzekerheid, omdat ik niet weet wat er uit het onderzoek gaat komen en ik dus ook niet weet waar ik met mijn werk terecht kom.

Papa en mama hebben voor de zomer eens een keer een andere vakantie geboekt, ik ben benieuwd hoe ik dat ga vinden om een keertje niet naar Benidorm te gaan in de zomer. Ook ga ik in de zomer met Camil een weekje op vakantie.

Jamie krijgt te horen dat ze aangenomen is op het NHTV en zei zal ook wel weer slagen voor haar opleiding. Zei krijgt altijd alles voor elkaar. Ik wou dat ik dat ook had.

Ik besluit zelf om vanaf deze maand wat meer te gaan lopen in de hoop dat het beter gaat met mijn lichamelijke klachten en dat ik er ook een beetje van af val.

Verder verloopt mijn maandje rustig thuis , maar met stress op het werk. Op school gaat het gelukkig wel goed.

 

MEI 2018

 

Op mijn werk zijn ze er nog niet echt uit. Ik mag wel mijn papieren gaan halen voor palletwagen rijden. Super vind ik dat en ik hoop dat ik mijn heftruckpapieren ok mag halen. Met mijn auto rijden gaat het moeizaam en ellendig. De theorie schiet totaal niet op, en met mijn rijden lig ik voor. Nou daar heb ik dus niks aan , want met alleen rijden kom ik niet ver. Ik zal toch mijn theorie ook moeten hebben.

Met mijn hartklachten gaat het nog steeds niet goed en moet zelfs een keertje naar het ziekenhuis voor een hartfilmpje. Ze weten niet waar het van komt, maar dat de werkdruk met dat verdiepend onderzoek niet goed is, dat weten ze wel. Maar ik heb helaas geen keus. Op dit moment heb ik te veel wat ik moet. Ik moet in een bepaalde tijd voor mijn auto slagen, want anders zit ik weer met die keuring bij die andere psychiater , waar ik naar toe moest. Ik moet mijn school doen, ik moet op het werk al die onderzoeken doen. Dan heb ik nog mijn dansen, camil en Lisa , waar ik naar toe wil. Dus mijn agenda vraagt veel te veel van mij op dit moment en ik denk dat daar de hartklachten ook zeker van komen. Dus ik moet iets af gaan werken of zelfs afhaken.

Met mijn lopen gaat het wel goed, zeker voor mijn doen.

 

 

Omdat het weer verder deze maand geweldig is en papa en mama ff een rustmomentje inlassen gaan we naar Egmond aan zee. Ik ben er zelf nog nooit geweest, maar eenmaal aangekomen wil ik niet meer weg. Wat is het hier heerlijk en rustig, en dus precies wat ik even nodig heb. Nou snap ik pas waarom Sharon en mama deze keuze gemaakt hebben. Het is hier echt hemels. We hebben een mooie dag gehad en ik heb hier een mooi Nakitano vest gekocht.

 

Mijn maandje verder verloopt moeizaam, en vooral met mijn auto vooruitzicht, want die zie ik niet :(

 

 

JUNI 2008

 

Mijn maandje ziet er leuk uit, vooral mijn eerste intens Festival. Wat heb ik daar veel zin in en wat is het spannend. Het was super gezellig en we kwamen Nicole tegen, die op het einde van de dag nog niet meer wist wie ik was, hahaha.

Ik vond het een mega ervaring en heb 2 leuke dagen gehad met Menno en Camil. Had ik echt even nodig.

 

Nu kan ik me weer gaan richten op mijn werk en mijn auto. Het dansen gaat gelukkig gewoon goed, daar heb ik geen omkijken naar. Vind het alleen jammer dat er sommige bij zijn die niet of nauwelijks geinterresseerd en er thuis niks voor doen. Maar dat is ook wel te zien in het dansen. Best jammer en ik denk dat zo,n groep waar ik uit kom ook nooit meer komt. Jamie Britt en ik trainden altijd en ook in vrije tijd, en zo hoort het ook als je iets fatsoenlijks neer wilt zetten.

 Op mijn werk weten ze nog steeds niet wat ze met me aan moeten. Aan de ene kant heb ik rust nodig en aan de andere kant kan ik niet alleen werken en afgeschermd, want dan krijg ik teveel tijd om te denken, en geloof me, dat is niet goed. Dan maalt er van alles door mijn hoofd. Ik kan bijvoorbeeld niet snappen hoe mensen doen en waarom Jamie altijd alles voor elkaar krijgt en ikke niet. Bij mij moet blijkbaar alles met een omweg en daar heb ik best wel moeite mee. Bij Jamie komt altijd alles aanwaaien. Dus teveel denken is voor mij niet goed.

 

Met mijn auto gaat het niet vooruit, ja met de auto wel maar theorie staat stil. En papa besluit om een berichtje te sturen over mijn theorie aanpak. FOUT, helemaal fout kwam het berichtje binnen en daar werd ik op aangepakt. IK , met mijn angststoornis en moeite met praten met anderen. Ik werd niet echt op een autistische manier aangesproken, laten we het daar maar op houden. En helemaal bang in mijn eigen huis besloot ik mama te bellen. Ik ben  nog nooit zo bang geweest. En ik kon ook niet het huis uit rennen, want dan was er verder niemand in huis als alleen de rijinstructrice. Ik kan nu nog niet snappen dat mensen mij aanpakken op een bericht wat papa verstuurd en wat nog niet eens boos bedoelt was. Het was alleen bedoelt om handvaten aan te geven hoe je het beste met mij kunt leren voor de theorie. En wie kan dat het beste weten dan papa en mama. Maar goed, ik wist nu niet hoe verder. Want ik durfde echt niet meer alleen in huis voor mijn theorie en was het vertrouwen helemaal kwijt. Weer en faalmoment in mijn leven en Jamie was inmiddels ook alweer geslaagd voor haar rijbewijs. Ik heb besloten om mijn rijtest af te blazen en te stoppen bij de rijschool. Ik kon het er niet meer bij hebben. Ik heb teveel druk in een week. Maar papa liet het er gelukkig niet bij zitten heeft meteen contact gezocht met iemand die hij kon. Hij weet hoe belangrijk voor mij de auto naar vrijheid is. Want met mijn angst op straat, heb ik meer speling in een auto.

Die man van die rijschool is geweest en ik durfde voor de eerste keer te praten en meteen iemand aan te kijken. Heel raar was het. Hij zei mij dat deze ellende al te lang duurt en dat we knopen gaan doorhakken omdat ik al deze druk niet aan kan. Een hemels gesprek vond ik het en we gaan het zien.

Verder deze maand heb ik mijn pieten fotoshoot nog en ben ik heel benieuwd hoe dat gaat zijn met dit warme weer. Ik hoop dat de schmink goed blijft zitten, hahaha.

 

Kijk hoe mooi, ik , in mijn nieuwe Katootje outfit. Mama heeft weer erg zijn best gedaan op de kleding. En ik voel me ook echt een keer de knapste piet eruit :)

 

JULI 2018

 

Mijn maandje begint spannend, Ik mag namelijk terug naar mijn eigen werkplek, maar gelukkig mag ik naar Silvia,s lijn. Daar kan ik tenminste mezelf zijn en daar word meteen gezien als ik niet lekker in mijn vel zit, en nog het belangrijkste ,,, daar word er meteen wat aan gedaan. Ik ben alleen bang dat juist degene waar ik voor weg ben gemoeten (want zo voelt het voor mij) , dat zei daar ook zit nu inmiddels. Maar ik besluit om haar te gaan negeren en me helemaal op mijn werk te richten. En jawel, zei zit ook op de lijn, maar het gaat redelijk goed. En ze laat me een beetje met rust, hopen dat het zo blijft. Met mijn auto rijden gaat het super. Ik ben al aan de nieuwe auto gewend en mijn nieuwe rijtest is inmiddels alweer aangevraagd. Het gaat allemaal snel, en als dat die knopen door hakken betekent, dan ben ik nu al blij. Ook gaat het met mijn theorie super, ik snap er niks van dat het nu wel kan, maar je hoort mij niet klagen.

 

We hebben met de Narren een dagje Toverland staan, en ik heb er echt zin in. Alleen dan komt het weer he,,,, de onduidelijkheid voor mij. Wat mag je wel en niet mee nemen en hoeveel geld mag je mee nemen etc etc etc. Sommige mensen vragen z,n eigen af waar ik me druk om maak, maar ik denk verder na. Het is toch niet eerlijk als iemand 50 euro mee krijgt van de ouders en dat iemand anders toe mag kijken hoe die persoon aan het kopen  is. Ik zou dat zielig vinden. En ik weet vanuit school dat dat ook zo gebeurd. De ene heeft een boterham bij en de andere 50 euro voor friet, ijs etc etc. Maar het was een hele leuke dag met natuurlijk wel wat dingetjes, maar ja dat hou je denk ik.

 

Ook hebben we deze maand Jamie dr diploma uitrijking gehad, en ik hoop dat ik dat in Oktober ook heb.

De Kennedymars staat voor de deur en Jamie doet eraan mee. Ze heeft heel veel getraind en ik weet zeker dat het haar gaat lukken. Ik Besluit om de eerste 30 km met haar mee te lopen. Ik weet alleen niet of het wijs is om mijn rug spalk om te doen of te gaan lopen zonder. Dus dat werd zonder , en met minder resultaat. Ik kon mama na 14 km al bellen. Jamie heeft een heel snel looptempo en dat is gewoon echt niet bij te houden. Ik voelde de pijn rond mijn oude rugbreuk zo steken ,dat het voor mij niet wijs was om door te lopen. Ik had die week nog een rijtest staan en die was erg belangrijk voor mij. En ook die spier in mijn buik werkte niet mee. Ik lijk wel een oud wijf, maar ik heb het geprobeerd. Jamie heeft hem wel helemaal uit gelopen en met een mooi tempo.

Een spannende dag voor mij, mijn rijtest staat voor de deur. En ik hoop dat ik hem wel haal, want de vorige keer was een klink klare flop en ik weet nu nog niet waarom ik hem niet haalde, want voor mij gevoel reed ik gewoon goed. En nu reed ik hem ook goed. Ik mag zelfs gaan lessen voor een schakel auto, terwijl ze de vorige keer al zeiden dat ik moest gaan denken voor een automaat omdat te veel handelingen me teveel waren. Dus wat er in deze tijd voor mij veranderd is weet ik niet, ik weet wel dat ik hierdoor mijn vertrouwen weer echt terug krijg.

 

Ik kan nu eindelijk met wat meer vertrouwen en rust aan mijn vakantie denken, heerlijk met Camil weg. Ik heb er zoooooo veel zin in.

 

 

Augustus 2018

 

De maand begint voor mij vrij klote. Vorige week te horen gekregen dat Gerrie kanker heeft en waarschijnlijk niet lang meer te leven heeft, als ze niks doen. Weer iemand waar ik veel mee op heb, en ik mag het niet zeggen, maar de rotte appels blijven. Het is allemaal zo oneerlijk.

 

We staan op het punt om op vakantie te gaan. We gaan dit jaar naar Turkey. Ik vind het mega spannend omdat ik er nog nooit ben geweest en ik weet dat daar andere beesten en insecten zijn dan in Nederland. Ook de vlucht is langer dan dat ik gewend ben.

En met Gerrie in mijn achterhoofd en het missen van Camil gaan we dus op vakantie. Ik vond het een warme ,leuke, spannende, maar ook soms enge vakantie. Ik heb enge beesten gezien, en zelfs op mn kamer, gadver. Het over straat gaan in Turkey vond ik minder leuk. Al die schooiers daar die vragen voor een taxi. Wat was ik vaak bang. Ik heb op een kameel gezeten met veel poep in mn broek, maar ik heb het toch gedaan.

Het eten daar vond ik ook minder, aangezien ik het allemaal niet kon. Dus voor mij een vakantie met veel prikkels en angsten. Ik was ook blij dat we naar huis gingen. Ook ben ik met Camil op vakantie geweest, in een snik hete caravan, maar wel heel leuk. Met Camil heb ik het altijd leuk, omdat ik dan gewoon mezelf kan zijn en dat heb ik nodig.

 

 

 

 

September 2018

 

Met het autolessen gaat het aardig vooruit en ik mag bijna mijn theorie aanvragen. Ik vind dat best spannend omdat ik juist mijn theorie niet onder controle krijg. Mijn auto rijden gaat daar in tegen veel beter.

Ik hoop dat ik het allemaal vlug haal, want voor mijn gevoel heb ik op dit moment teveel aan mijn hoofd.

Het einde van school nadert gelukkig, en ik hoop dat ik mijn diploma heb gehaald. Dan kan ik eindelijk zeggen dat mij ook iets gelukt is.

Mijn hoofd zit op dit moment best vol en er kan eigenlijk niks meer bij aan tegenslag. De hond gaat achteruit, daar maak ik me druk om. De mensen om mij heen gedragen zich als kleine kinderen voor mijn gevoel. Het gaat nog steeds niet goed met Gerrie. Ook heb ik het idee dat Lisa achteruit aan het gaan is. Allemaal dingen waar ik nu niks mee kan. Ik ben voor het carnavalsseizoen aan het trainen en ik heb het idee dat ik helemaal stil lig in de dans. Ik kom voor mijn gevoel geen meter vooruit en we zijn nog nooit zo slecht geweest, wat een vertoning. Zal de nieuwe prins blij mee zijn :(

 

Op het werk gaat het gelukkig wel stukken beter. Zelfs papa en mama merken thuis dat ik op het werk goed op mijn plek zit. Ik heb eindelijk het idee dat ik erbij hoor, en dat gevoel heb ik nog nooit eerder gehad.

 

 

Oktober 2018

 

Ik heb maar weer eens naar mijn peettante geappt, in de hoop haar nog ooit te zien. Ik mis haar nog iedere dag, en ik ben blij dat ze in ieder geval weer met me appt. Dat geeft me echt een stukje rust in mijn hoofd , en ik ga natuurlijk ervoor om nog eens op de koffie te gaan.

Op mijn werk gaat het top, wie had ooit gedacht dat ik dat zou zeggen. Ik ga zelfs graag werken en baal van mijn vrije maandagen.

Met het dansen gaat het redelijk, we hebben het in ieder geval zover verkloot dat we dit jaar geen showdans hebben, sorrie nieuwe prins, vind het echt klote voor je.

Met Gerrie gaat het op en af, de ene naar de andere operatie en chemo, en iedere keer telefoon afwachten of het wel goed is gegaan. Ik kan zo slecht tegen deze stress en zeker in deze tijd.

Ik hobbel mijn maandje verder en hoop op weinig tegenslagen. Ik heb in ieder geval eindelijk mijn oordoppen gekregen, dus ik kan me nu afsluiten van de herrie op het werk als ik dat nodig vind.

 

November 2018

 

Mama heeft voor mij een kaartje geregeld voor Derek Ogilvie. Super gaaf ,maar ik weet niet of ik het aan durf. Ik ben zo bang dat ik verder de put in kom als me dingen worden verteld waar ik niks mee kan. Dus ik besluit om niet te gaan en me voorlopig te richten op mn werk en mn dansen. Ik denk dat ik het daar al druk genoeg mee heb.

Prinsenbal voor de deur. Ik ben benieuwd wie er dit jaar weer achter het gordijn uit komt. Ik moet zeggen dat ik ook echt geen idee heb, en ook eigenlijk te druk ben met andere dingen. Ons pap heeft er wel veel zin in, en loopt de hele tijd stiekem te lachen .Die is heel wat van plan zo te zien.

En dan is het zover , en ik snap nu pas waarom pap er zo,n lol in heeft. We hebben de prinsbekendmaking door Jamie en Britt en hoe, hahaha . Ik zie dat hun het jurkje aan hebben waar mama al weken aan bezig is geweest, zogenaamd voor carnaval ,jaja die weet dus ook meer.

Onze nieuwe hoogheid is Rilana met Tanja. Nou snap ik wel waarom papa het een leuk jaar gaat vinden. Tjeetje dat word een jaar om niet te vergeten.

Hier wat foto,s

 

 

 

https://youtu.be/iESccBBrsN4

 

 

Maar nou ik weet dat Rilana prinses is vind ik het dubbel zo erg dat we geen showdans hebben. Want uiteindelijk word zei er nu mee gestraft.

 

Mijn maandje verder verloopt druk met veel uittredens en veel voorbereidingen voor ons zwarte pietenteam. Ik heb besloten dat ik dit jaar toch nog alleen de keuken doe en niet ga pieten.

Ik probeer het volgend jaar wel weer.

 

 

December 2018

 

Ik mag eindelijk op voor mijn theorie examen, voor de derde keer, dus nu ga ik slagen. Is ook zo dom. De eerste keer had ik 2 fouten, de tweede keer een fout ,dus nu ,moet het goed komen.

En jawel, ik ben geslaagd. Nu kan ik me eindelijk richten op het rijden.,,,,,wop wop gas erop.

Op het werk gaat het goed, en ik moet zeggen eigenlijk heel goed. Ik kan met mijn problemen terecht bij mijn Senzer oma en ik heb top collega,s die me eindelijk laten merken dat ik er wel mag zijn.

Het zwarte pieten seizoen staat voor de deur,en we zitten met ons team overvol geboekt. Super leuk, maar wel zwaar. Ook heb ik in dit drukke weekend mijn darmonderzoek voorbereidingen, en moet dus tijdens dat de pieten thuis komen eten, steeds naar de toilet. Wat een smerige zooi zeg, wat je dan moet drinken.

6 Dec had ik mn onderzoek, en ik hoopte dat ik tijdens het onderzoek niet wakker werd, maar niks was minder waar. Mijn roesje werkte niet en heb alles mee gekregen. Nu hopen dat de uitslag verder goed is en dat ze niks ernstigs zien. Want ik moet er niet aan denken dat ik net als Gerrie van alles heb met mn darmen of weet ik wat.

 

Na 2 weken kreeg ik de uitslag en die was gelukkig voor zover goed. Ik heb alleen een hele zwakke darmwand, dus bij al het kleine bloed ik al. Dus we kunnen met een gerust hart aan onze drukke dagen beginnen.En naar het Eftelinghotel en naar Phantasialand. Ik kijk er erg naar uit ,lekker samen met Camil die dagen genieten. Ik ben zo benieuwd wat hij van het hotel vind.

Maar eerst hebben we nog ons 5 jarig pietenteam uitje, waar ik best wel zenuwachtig voor ben. Een leuke avond was het, en ik vind het achteraf jammer dat Jamie daar niet is gaan werken, want dit past echt bij die gekke deur van ons. Zei schaamt zn eigen ook nergens voor. Dus voor mij had Jamie best bij Inspiration point mogen werken, dat was denk ik echt wel haar tweede thuis geworden.

Hier een paar fotos van een paar super dagen

 

 

Na een paar mooie dagen zijn we naar huis gereden,en vanaf toen storte me wereld in.

We werden in de auto gebeld, en omdat we in de auto zaten , kon ik alles mee luisteren via de boxen. En dan hoor je ineens, Hallo, bent u Gabi ,,,,,,,Ik zit hier bij u moeder en ze is overleden. Ik weet daarna niks meer. Ik ben naar Anita gebracht en papa ,mama, en Jamie zijn als een gek naar oma gereden.

En mijn wereld hield hier even op,,,,,,,,,,

 

Ik zou morgen na de vakantie naar jou toe komen voor jou verjaardag :(

Ik snap het gewoon niet, hoe kan dit en waarom.

De dagen erna worden we geleefd en papa en mama zijn alleen nog maar in het huis van oma bezig.De crematie regelen en alles wat erbij hoort.

 

Eigenlijk is het nu oud en nieuw ,maar voor mij is het nu gewoon kut, en met dit gevoel ga ik oud en nieuw door brengen bij Camil, waar ik heel veel van hou.

 

 

Januari 2019

 

Het begin van het jaar valt mee zwaar. Ik kan er gewoon niet mee overweg dat oma er niet meer is. Nu eindelijk dat het wat beter ging tussen ons, en ineens weg. Waarom, die vraag houd me bezig. Papa en mama zijn veel in oma, s huis samen met tante Brenda en ome Dominik, maar  ik moet gewoon werken. Nou ik kan je zeggen, dat is niet te doen voor me. De afscheidsdienst en de dagen ervoor en erna werd ik geleefd, en ik kon niet meer normaal denken. Een paar dagen erna werd ik 20, en oma zou op mijn verjaardag komen, had ze zelf in de app gezegt. Wat een zware avond vond ik het, en was daarom ook heel blij dat Camil, s opa en oma er wel was.

Mijn maandje verder verloopt bijna niet, maar ja ik moet.

 

 

Februari 2019

 

We gaan richting de carnaval, niet dat ik er zin in heb, maar ik moet. Ik moet toch aan andere dingen gaan denken en me richten op mijn dansen.

Ook gaat het met Indy slechter en we besluiten er een hondje bij te nemen, om zo voor mij de overstap naar Indy, s einde iets draaglijker te maken. Nou ik weet niet of het zo makkelijk werkt, als wat mama voor ogen heeft.

 

Een ding is zeker, het is liefde op het eerste gezicht. Wat een kleine heerlijkheid is Bodhy. Zo gaat hij heten,,, Bodhy.

Met Indy en Bodhy gaat het ook super goed gelukkig. En kunnen ze nog mooi met zn tweetjes spelen, zolang als Indy het volhoud.

Verder deze maand heb ik eindelijk mijn diploma uitreiking van school gehad, en door het getreuzel van school, heb ik dit oma ook niet meer kunnen zeggen. Terwijl in December allang bekend was dat ik geslaagd was.

 

 

Maart 2019

 

 

Carnaval voor de deur.

Eindelijk een beetje afleiding, en dat heb ik ook echt nodig. De dagen waren leuk, maar ook heel zwaar voor me. Dus de drank valt dan ook niet goed en ga bijna iedere avond eerder naar huis omdat het niet meer gaat. We hadden de maandagavond thema movies, en ik moet zeggen dat is voor Camil en mij zeker gelukt. Jamie had ons opgemaakt , en wat waren we vet zeg.

 

 

We hadden een super thema met zn tweetjes. Mijn maandje verder verloopt normaal. Gas erop en nergens aan proberen te denken. Dat was mijn bedoeling. Maar mijn maandje verliep erger, en een drama. We hebben besloten dat de koek op is voor Indy en hij word volgende week ingeslapen, omdat het echt niet meer gaat. Hij houd niks meer binnen en laat ook nog alles lopen met bloed, en dat heeft hij niet verdient, die ellende.

 

VOLGENDE KLAP, en ja klap.

Ik ben met Camil op een auto meeting en we willen niks vermoedend de parkeerplaats afrijden om naar huis te gaan, en we worden ineens verwelkomt door een grote auto die bij ons binnen knalde. Ik voelde meteen een helse pijn in mijn nek en rug. Mijn god wat was ik bang. We kregen meteen van alle kanten hulp en de ambulance was er in een scheet. En jawel, ik ,,, de grootste vijand van een ziekenhuis mocht mee. En op de eerste hulp werd na een paar uur duidelijk dat ik niet mee naar huis mocht. Daar lig je dan in een vreemd ziekenhuis, wat al helemaal niks is voor me. Wat voelde ik me zielig en bang. Camil had gelukkig niks, als alleen een paar schrammen, en natuurlijk zijn rode trots op wielen was helemaal kapot, en ook niet meer te redden. Dat vond ik denk ik nog het ergste. De dag erna wilde ik perse naar huis, omdat ze kwamen voor Indy zn spuitje. Daar wilde ik perse bij zijn. Die jongen gaat niet dood zonder dat ik erbij ben. Ik mocht gelukkig naar huis als ik de hele week verder bleef liggen voor herstel, en ik moet zeggen, ik kon ook niks anders.

 

En wat deed Bodhy het goed zeg. Hij bleef de hele tijd bij me liggen, zo klein als hij ook is. Morgen komen ze voor Indy, en god wat heb ik het zwaar bij die gedachte. Wat zal ik die kerel na 17 jaar gaan missen zeg, en ik hoop in Bodhy net zo,n maatje te krijgen als wat Indy altijd voor me is geweest.

25 Maart was het dan zover, dat de dierenarts Indy liet inslapen.

 

 

April 2019

 

Wat is het stil zonder Indy, en Bodhy mist hem iedere keer en gaat iedere keer op zoek. Snachts begint Bodhy weer te janken, wat hij al weken niet meer deed. Ik vind het zo zielig voor hem.

Mijn maandje verder verloopt redelijk, met een hoop therapie voor mijn rug, wat er natuurlijk na het auto ongeluk niet beter op geworden is. Op mijn werk verloopt het moeizamer. Ik ben veel moe en kan geen hele dagen volhouden. Na het ongeluk ben ik op de een of andere manier niet mezelf. Ben veel moe en vooral doodsbang in de auto, wat voor mij nu niet goed uit komt met mijn auto lessen. Smorgens in het busje naar het werk is voor mij al een hele klus, dan ben ik zo bang met die scheurchauffeurs. Dus voor ik op het werk kom ben ik al gesloopt. Daar komt nog bij dat mijn nachten een hel zijn sinds het ongeluk. Ik droom iedere nacht. Om niet goed van te worden. Ik hoop toch echt dat dat minder gaat worden.

Voor de kennedymars/rondje Someren ben ik al aan het oefenen, maar het valt me best zwaar. Ik kan met mijn rug het dansen al moeizaam volhouden, laat staat een paar km lopen. Maar ik ga het vol houden, want ik wil wel lopen. Het Herrijzingsbal staat voor de deur, en dat word voor mij een chill avond, want we hebben geen showdans , dus hoeven we niet te dansen. Het was een leuke avond, met voor mij toch weer vroeger naar huis, ik was kapot. Ook heb ik deze week weer een afspraak bij de tattooshop, en krijg er weer een mooie bij. Een tattoo met het ontwerp van Marie-jose zn Mandala uit haar kleurboek, die nog maar half afgekleurd was voor ze overleed. Daar komt ook nog oma, s sterrenbeeld in en de bloem van Indy, s foto. En de mandala is ook maar een gedeelte ingekleurd, omdat ik ivm mijn Autisme nooit iets af maak, omdat ik vol in mijn hoofd ben, en die in het kleurboek ook niet af was. Mooie gedachte in een mooi stukje werk. En ik ben er trots op, en dat telt.

 

Mei 2019

 

1 Mei heb ik alweer 8 jaar deze website, en ik vind het ook leuk om berichten in mijn gastenboek te krijgen.

We zijn deze maand met Joanna naar de Efteling geweest. Het was super leuk en een super lieve meid om mee te nemen.

10 Mei,,,,we reizen af naar Benidorm omdat dat oma haar laatste wens was. Zwaar maar mooi weekend was het met ook nog heel mooi weer. En voor mij ook eindelijk een paar dagen rust van het werk, want wat gaat het slecht zeg. Ik ben zo dood ongelukkig op mijn werk, daar weet iedereen nog maar de helft van. En het liefste wat ik wil is weg daar. Ik vind het zo erg voor sommige collega,s ,want die vind ik echt leuk, maar daar heb je ook alles mee gezegt. En ik moet toch voor mezelf kiezen.

 

In middels is ons pieten seizoen ook weer vol aan de gang en papa krijgt dit jaar een nieuw pietenpak. Ook krijgen we 2 nieuwe piet collega,s erbij. Super leuk.

Het gaat inmiddels zo slecht op mijn werk, dat ik gewoon geen uitweg meer weet. Ik word voor leugenaar uitgemaakt en voor van alles en nog wat. Noem me alles, maar geen leugenaar, want dat ben ik niet, maar ooit komt de waarheid nog uit. Ik snap niet dat sommige er voeding uit halen om andere compleet te gronden te richten. Op een of andere manier zal dat een kik geven of zo. Ik weet het niet. Maar ik zou nooit iemand zo ver krijgen dat ze geen weg meer weten, en hun doen dat met plezier, mij helemaal vloeren, en dat iedere dag maar weer. Ik kom thuis en lig om zeven uur al in bed, KAPOT EN GEESTELIJK GESLOOPT. Hoe kun je mensen zo haten om dit voor elkaar te krijgen. Iedere dag praat ik thuis en word me moed ingepraat, maar het moet niet lang meer duren hoor, ik ben op. En ik heb het gevoel dat ik nergens bij hoor daar. Maar ooit gaan ze inzien dat ze me voor niks deze ellende aan doen.

 

Juni 2019

 

Het gaat goed met me, zolang ik maar thuis ben of bij Camil. Op het werk ben ik dood ongelukkig en het getreiter neemt ernstige vormen aan. Ik word compleet genegeerd op mijn oude werklijn en mag daar bij niemand mijn verhaal kwijt.  En ik sta nu zolang op een andere lijn, maar als er iets is, moet ik praten op mijn oude lijn, waar ze me compleet negeren. Nou dat gaat lekker zo. Ik weet niet waar ik het aan verdien, ze geven niks om mij. En ik kan nu dus ook nergens heen met mijn problemen. 

Als ik even terug kijk van December tot nu, heb ik denk ik redelijk een rollercoaster mee gemaakt en er is gewoon nul begrip, niks. En dan word er gezegd dat je op je werk een persoon hebt waar je altijd terecht kunt, haha laat me niet lachen. Ze sturen je nog verder die donkere put in en stampen je ook nog na als je niet uit kijkt. Ik hoop dat hier heel vlug een einde aan komt, want ik vind het echt niet meer leuk.

Ik ben aan vakantie toe, lekker 3 weken zonder werk.

Ik hoop ook dat mijn nachten beter worden en mijn angst met auto rijden ook, want dat sloopt redelijk. Ik wist niet dat een auto ongeluk zoveel met zich mee brengt.

 

Juli 2019

 

Het is bijna vakantie, en god wat ben ik eraan toe. Ook ben ik aan het oefenen voor de Kennedymars/rondje Someren. Ik moet dit gewoon gaan halen. Ik ben na mijn auto ongeluk niet meer de oude geworden en heb nog meer pijn aan mijn rug, dan ooit te voren. Heb al de nodige fysiotherapie gehad , maar niks helpt.

Ondanks mijn pijn in mijn rug , heb ik Rondje Someren gedaan met een top tijd, en een van de eerste vrouwen die binnen waren. En daar was ik echt trots op. Ik kon niet meer lopen, maar ik zou en moest dit doen.

 

Mijn maandje verder gaat moeizaam. Heb overal pijn, en natuurlijk heeft mijn loopstunt daar niet veel goed aan gedaan, bovenop de auto ongeluk pijn. Ik krijg nog steeds Fysiotherapie voor mijn rug, maar ik heb niet het idee dat het beter word. Met de training voor dansen gaat het ook steeds slechter, en ik baal daar enorm van. Mijn laatste dagen werken van deze maand waren een hel, en gelukkig is het nu vakantie. Na mijn auto ongeluk hou ik het werken gewoon niet meer vol. Ik snap er niks van. Na een dag werken ben ik gewoon dood. Ik beland dan vaak al voor het eten in bed en slaap dan tot de dag erna. Je kan mij niet vertellen dat dat goed is. Dood ongelukkig ben ik de dagen op het werk, en dat word steeds slechter en erger.

 

Augustus 2019

 

Eindelijk vakantie, en ik ben er ook echt aan toe. Lekker 3 weken niet na denken over het wel of niet mogen van Nina, want het zal me een rotzorg wezen. Thuis heb ik dat probleem niet en daar word ik gewoon behandeld na wat ik die dag aan kan. Papa en mama voelen precies aan wat ik op een dag aan kan. We gaan lekker naar Benidorm, wat ik deze keer wel spannend vind. We hebben namelijk niks gepland, alleen welk hotel we slapen. Dus wat we die dag eten en gaan doen is voor mij een verrassing. En mama weet dat ik dat eigenlijk niet kan, maar ze vind dat ik dat moet leren met hulp van hun. Het gaat me redelijk af, maar helemaal niks weten lukt niet. Dus mama gaat mij smorgen, s vertellen wat we die dag eten. Dat is voor mij al heel wat, want normaal weet ik dat van de hele vakantie, voor dat we vertrekken.

Het was een leuke, maar toch ook een heftige vakantie voor mij. Ik heb veel dingen gedaan die ik normaal nooit zou durven. Ik heb zelfs gewoon weer in de zee gezwommen.

 

Ik ben toch ook weer blij dat ik naar huis mag en eindelijk Camil weer zie. Alleen het idee dat ik weer moet werken verstikt mij helemaal. Weer terug bij af voor mijn gevoel.

Eenmaal thuis pak mijn Emdr therapie weer op, en ook mijn auto lessen. Want door het auto ongeluk ben ik nog steeds niet geslaagd. Ik vind het rijden zo eng en iedere keer zie ik dat ongeluk voor me. En de nacht daarna droom ik er weer van en kan ik de rest van de nacht niet slapen en ga ik kapot en gebroken naar mijn werk, waar ze me weer triggeren en ik vervolgens weer een woede bui krijg omdat ik juist niks kan hebben. En die ellende zo iedere dag maar weer. Nou wat een gezellig idee weer om zo te moeten gaan werken. Dan zinkt toch weer de moed in je schoenen.

Eerste werkdag na de vakantie, en jawel ik ben een paar uur aan het werk en ik heb gewoon het gevoel dat ik geen lucht krijg. Jeetje wat ben ik hier doodongelukkig. Doei rust van de vakantie, en ik heb het idee dat ik alweer maanden werk. Ik heb weer mijn hoofdpijn en besluit smiddags naar de huisarts te gaan. Aangegeven dat ik niet lekker ben, en ze hebben me van het werk gewoon naar huis laten lopen zonder de taxi te bellen. Terwijl ze daar weten dat ik bang ben zo ver van huis over straat. Maar het deert niemand iets, hoe ik thuis kom en of ik wel thuis kom. Smiddags ben ik met mama naar de huisarts gegaan, heb daar mijn verhaal gedaan en het was meteen duidelijk. Ik mocht niet meer gaan werken van de dokter. Ik moest eerst maar eens aan mezelf gaan werken , want alles was teveel geworden. Ik was blijkbaar te snel na mijn auto ongeluk gaan werken en had alles op mijn rug gegooid plaats van verwerkt. Nou dit antwoord van de huisarts had ik dus alles behalve verwacht. Dar zat ik dan de hele dag thuis. Een grote ellende, want dan krijg je tijd om na te denken, en dat was voor mij helemaal niks.

 

September 2019

 

De dagen zijn zwaar en moeizaam. Ik krijg af en toe een afspraak bij de bedrijfsarts, waar ik mijn verhaal mag doen. Ook heb ik een vertrouwenspersoon van het werk, en nu kan het in een keer wel. Er word gepast werk voor mij gezocht en ze kijken eindelijk naar mijn ontwikkelingsonderzoek, wat ze allang eerder hadden moeten doen. Dan hadden ze ook gezien dat ze met mij niet op en neer kunnen leuren, omdat ik daar geen vastigheid aan heb en daar niet tegen kan. Ik moet smorgen, s weten waar ik aan toe ben, en dan kan ik gewoon mijn werk doen. Ook heb ik nog steeds Emdr therapie, en dat helpt een beetje, maar tijdens mijn autorijlessen ben ik nog steeds bang. Ik had eigenlijk in Maart al mijn rijbewijs kunnen hebben. Wat zo,n ongeluk al niet te weeg brengt. En ik denk ook niet dat de tegenpartij weet wat ze aanrichten met zo,n ongeluk. Ik ben ook bang dat mijn autoangst nooit meer weg gaat. Eerst boeide mij het totaal niet, en nu zit ik mega bang in de auto. Mijn lessen gaan moeizaam en ik kom maar niet vooruit. Ik heb in Oktober mijn examen en we gaan maar zien waar het schip strand en ondertussen lopen mijn leskosten tot in de euro,s alleen al om mijn angsten te baas te zijn. Niet voor het kunnen rijden, want ik rijd blijkbaar als de beste. Mijn maandje verder zijn saai en vol met afspraken bij artsen en andere mensen die mij proberen verder te helpen.

 

Oktober 2019

 

Eindelijk mijn vakantie naar Turkey met Camil, wat ik ook door moest laten gaan van mijn huisarts en bedrijfsarts. Ik ben er ook echt aan toe. Even er tussen uit. We hebben heerlijk weer gehad en heb even bij kunnen tanken. Even niet aan werken denken, maar lekker genieten. Ons hotel was top en het eten en de kamer super. Het eten was te goed , en ik zie gewoon dat ik mijn ellende eraan aan het eten ben. Na onze topvakantie weer thuis en ik besluit om iets aan mijn gewicht te gaan doen. Dit kan niet meer en ik krijg steeds meer pijn aan mijn rug rondom mijn oude breuk, wat door mijn auto ongeluk alleen maar erger werd van pijn. Ook tijdens dansen heb ik er pijn van. Dit gaat gewoon niet langer goed op deze manier. Ik sport veel en eet minder en het gaat goed met mijn afvallen....Ook heb ik eindelijk mijn rijbewijs gehaald, wat ik totaal niet verwacht had. Want ik ben zo bang in de auto, dat kan je je niet voorstellen. Maar ook mijn kop staat er niet naar en ben niet rustig in mijn hoofd, maar op een of andere manier heb ik een engeltje op mijn schouder die vond dat ik onderhand maar eens moest slagen. Eindelijk geen kosten meer.

 

November 2019

 

Al veel gewicht kwijt maar tijdens het dansen voelt het nog steeds niet prettig. Maar voor mijn gevoel is het aankomende dansseizoen toch naar de klote. De trainingsmaanden voor dit seizoen waren 3x niks, dus het hele seizoen zal wel niks worden. We hebben in Augustus te horen gekregen dat onze hoofd dansgarde ziek is, en we hebben haar ook  niet meer gezien. Dat kan in mijn hoofd totaal niet en ik krijg er steeds meer moeite mee. Maar of dat iemand interresseerd hoe ik mezelf daarbij voel, ik denk het niet. Ik ben toch maar die domme Autist. Ik heb totaal geen zin in het prinsenbal en het boeit me weinig wie dit jaar prins of prinses word. Het zal allemaal wel.

De training voor het prinsenbal worden we in een keer geconfronteerd met onze zieke hoofd dansgarde. Nou fijn, ik word er heel onzeker van en heb mijn angst totaal niet onder controle. Waarom nou juist 3 dagen voor ons prinsenbal. Al vanaf dat we weten dat ze ziek is hebben we haar niet meer gezien en nu BAM daar was ze dan. Ik kan dit totaal niet hendelen en heb haar erover gebeld, maar ik word er niet wijzer van. Wat ik nu wel weet is dat ze na 17 jaar met mij omgaan nog steeds niet weten hoe een Autist denk en wat er in om gaat. Best jammer weer. Het prinsenbal was wel leuk, maar het dansen ging voor mijn gevoel ruk. Gewoon ruk. Dat kan ook niet anders, met die druk die erop gelegt word. En wat een niveau zeg. Ik schaam me gewoon voor andere mensen. Onze nieuwe prins is wel leuk, dat maakt alles dan wel weer goed. Het was een ongemakkelijke en leuke avond. Verder deze maand veel rusten en in de weekenden uittredens. Ook heb ik mijn werk alweer een paar weken opgepakt, maar dan op een andere afdeling. Eindelijk word er naar me geluisterd. Ik ben aan het opbouwen en het voelt ontzettend zwaar. Na het werk ben ik dood op. Maar ik vind het wel leuk werk.

 

December 2019

 

Een drukke maand voor de boeg, en zeker het begin van de maand. We hebben veel pietenwerk, dus ook een bult stress en drukte in huis. Op mijn werk gaat het redelijk, maar ik blijf moe na een dag werken. Het opbouwen valt me ook best zwaar. Ook krijg ik te horen dat mijn taxivergoeding die ik voor altijd zou krijgen, afgeblazen is omdat ik op een andere afdeling sta te werken. Wat een onzin zeg, en weer een belofte die niet na gekomen word. Hoe moet ik nog vertrouwen hebben in de mensen. Er word me van alles beloofd en aan het einde heb ik nog niks. Dus omdat ik geen taxi meer krijg, moet ik alsnog op zoek gaan naar een auto, want fietsen die afstand durf ik echt niet in de winter en in het donker. Mijn maandje verder verloopt trubbelig. Ik twijfel aan alles. Mijn dansen en trainen worden steeds zwaarder en ben na een avond dansen geen mens meer. Mijn hele rug doet pijn. Na het ongeluk is dat er echt niet beter op geworden. IK besluit om te denken aan het stoppen van mijn dansen, en beloof mama om er over na te denken. Want eenmaal gestopt is gestopt , en dat is een ramp na 17 jaar dansen. Dus die keuze is niet 1, 2, 3 gemaakt. Inmiddels heb ik een auto gekocht en ik ben er erg blij mee. Vind het wel erg eng om te rijden zonder iemand langs me, maar ik heb geen keuze nu ik geen taxi meer krijg.

Het is bijna vakantie en we gaan naar het Loonsche land dit jaar. Na jaren Eftelinghotel een keer iets anders. Vind het mega spannend . Ook gaan we naar Europapark en Rulantica. Super veel zin in. Het waren leuke en gezellige dagen, maar het Eftelinghotel vind ik mooier dan het Loonsche land.

Einde van de maand en het einde van het jaar. We gaan oud en nieuw niet thuis vieren. Ik zie er erg tegen op om de deur uit te gaan, want ik ben met deze dag liever thuis. Het was wel erg gezellig, maar ook druk. Ik was kapot aan het einde van de nacht.

 

IEDEREEN DE BESTE WENSEN VOOR 2020.

 

 

Januari 2020

 

12 Januari, en weer een jaartje erbij, en weer een jaar met de mensen die er niet meer zijn voor mij. Ik blijf het moeilijk vinden dat iedereen om mij heen weg valt, en ben daarom ook mega blij dat de oma en opa van Camil op mijn verjaardag is. Het was een super gezellige verjaardag, DANK JE WEL ALLEMAAL.

REALITEIT VAN DE DAG, MIJN DANSEN....

Ik heb lang de tijd gehad om erover na te denken. Ik ga stoppen met dansen. Dit jaar moet ik voor mijn gevoel stoppen. Het is erg jammer, want ik wilde graag 22 jaar vol proberen te maken, maar het gaat gewoon niet meer. Mijn lijf lijd er te erg onder, ondanks mijn vele afvallen. Mijn rug blijft vervelen. Na het dansen heb ik overal pijn, en kan ik precies aanwijzen waar mijn breuk bij mijn rug zat, want die voel ik nog steeds. En ik wil geen dansmarieke zijn die iedere keer langs de kant staat omdat het even niet gaat. Daar heb ik mezelf mee, maar zeker ook de andere meiden. Ik denk dat hun er dan het hardste onder leiden. En iedere keer net voor het dansen denk ik, ik geef gewoon niet alles, maar zodra de muziek begin geef ik vol gas. Ik kan gewoon niet half, het moet gewoon 100 procent en het liefst een tikkeltje meer. Dat gebeurd gewoon, zodra de muziek begint,,,, bam gas erop, HEERLIJK.

Voor mijn gevoel moet ik ook stoppen omdat ik niet wil door dansen als mijn hoofd dansgarde er niet meer is. En aangezien ik niet kan kijken in haar zieke lijf, ga ik het risico niet nemen. Ik ben nou eenmaal die Autist die niet tegen veranderingen kan. En als er iets een verandering is, is het die wel. 17 jaar dansen met haar en dan ineens niet meer, dat gaan we niet doen. Daar kan ik me niet bij neer leggen. Ik denk dat ook niemand weet hoe moeilijk ik het hiermee heb. Ik ga daar van binnen echt aan kapot. Zei was en is nog steeds voor mij meer dan alleen een hoofd dansgarde. Ik kan er niks aan doen. Ik denk ook echt dat dat nieuws in Augustus voor mij de druppel was voor ik thuis kwam te zitten. Ik snap gewoon de hele wereld niet, zo oneerlijk.

Verder mijn maandje verloopt gemengd. Heb veel druk op het werk, want het gaat niet vlug genoeg met uren opbouw. Ben doodop na een werkdag. En de uittredens zijn me veel te zwaar. Dus na het dansen  voor mij geen feest meer, maar naar huis en naar bed. Ik trek het gewoon niet. Ik functioneer niet als een gezond lichaam van 21, en ik word er maf van. Ik wil zo graag, maar alles staat geblokkeerd. Dus ik ben benieuwd hoe ik 4 dagen Carnaval ga overleven. Ben inmiddels ook naar de huisarts geweest, en mijn hele rug zit muurvast. Ook voor mijn hoofdpijn moet ik weer terug naar het ziekenhuis, en mischien moet de Cycte die ze een aantal jaren geleden ontdenkt hebben in mijn hoofd er alsnog uit omdat daar mischien toch de iedere dag hoofdpijn vandaan komt.

 

FEBRUARI 2020

 

Februari alweer, en de laatste uitredens en Carnaval zijn in zicht. Het valt me zwaar maar ik ga wel doorzetten. De uitredens kan ik met mijn rug al nauwelijks volhouden en met mijn hoofdpijn haal ik het einde van de avond niet eens meer. Dus mijn keuze om te stoppen is goed, ook al is het pijnlijk.

De carnaval staat voor de deur en ik heb er veel zin in, maar ook weer niet. Als je tussen neus en lippen te horen krijgt dat je hoofd dansgarde en leidster op de avond dat jij na 17 jaar dansen afscheid neemt er niet bij zijn, omdat ze dan op vakantie zijn, is dat een regel rechte klap in je gezicht. Dus ik ga nog zien of ik mijn welverdiende beker krijg, want jeetje wat wil ik die graag.

Carnaval is begonnen en ik ben super zenuwachtig, want ik weet dat het begint met een prinsenontbijt en dat ik dan aan de beurt kom voor mijn afscheid. Michelle heeft zich aan haar belofte gehouden, yes. Ik krijg haar kampioenschapsbeker. Ik kan je niet vertellen hoe blij ik hiermee ben. Jeetje wat een groot kalf , zo mooi. De carnaval was verder een groot drama, want mijn rug ging echt niet meer mee , en ik kon niet voor of achter uit. Het was zo erg dat ik tijdens de carnaval nog naar het ziekenhuis moest voor bloed te prikken en een foto. En ik werd naar huis gestuurd met een vervolg afspraak en een cocktail van medicatie, dus mijn laatste avond een borreltje pakken zat er al niet meer in.

Dit was mijn laatste carnaval als dansmarieke en die wilde ik vlammen, maar helaas.

 

 

 

 

 

MAART 2020

 

De normale werkweek begint weer en het ene naar het andere is weer niet pluis. Wat een bedrijf zeg. Ik denk dat hun mensen met vol verstand en een beperking niet snappen of ze zien mijn problemen niet. Ik word er helemaal gek van.

 

CORONA IN DE WERELD

 

Wat is dit nou weer. Ben nog maar net geland van de carnaval en nu dit weer. k weet niet wat het inhoud, maar wat ik wel weet is dat ik niet tegen deze onzekerheid kan. En wat denk je, mama   is meteen na de carnaval doodziek geworden en nu ik. Ik ben nu dus super bang dat ik deze virus heb. Ik heb ook echt 2 weken zittend moeten slapen op de bank, want liggend kreeg ik geen lucht. De huisarts zei ik dat ik moest langs komen en ze zouden me buiten wel halen. Ik mocht niet eens naar binnen, want dat was te gevaarlijk. Jeetje wat is dit allemaal zeg. De huisarts zag eruit als een marsmannetje. Gelukkig heb ik in ieder geval geen Corona, maar ik twijfel, want ik heb alle dingen die erbij horen, maar goed, ik vind het allang goed.

Mijn griep gaat erg langzaam vooruit en ik ben erg moe. Ook hebben ze inmiddels gebeld van het werk, maar door deze ellende in de wereld durf ik niet naar het werk, want daar zijn ze niet zo erg met de hygiene dan ik, en dan zeg ik het nog netjes. Dus ik durf niet naar de werkvloer, ik kom nu nergens en zelfs niet in de winkel. Ik ben zo bang dat virus te krijgen en ben inmiddels vies van alles en iedereen en ik word er gek van.

Inmiddels ook te horen gekregen dat het Herrijzings bal niet doorgaat. Ik zou dan nog 1 keer kunnen dansen, en mijn uitgevallen uurtjes van de Carnaval in kunnen halen. Ik kan wel vertellen, IK HAAT CORONA EN WORD GEK VAN DEZE ONZEKER TIJD.

Iedereen zit thuis en inmiddels is alles in Lockdown. Ik had hiervoor nog nooit gehoord van dat woord, maar nu inmiddels weet ik wel dat ik hier niks aan vind. Winkels dicht, restaurants dicht , kapper dicht, alles alles dicht.

 

 

APRIL 2020

 

Wat een saaiheid in de wereld zeg, ik kan er niet tegen en inmiddels zit ik alweer wat daagjes thuis en ik weet niet hoelang dit gaat duren. Heel erg vind ik het niet, want ik zit eigenlijk wel graag thuis. Klinkt gek, maar veilig thuis bij mama vind ik niet verkeerd. Op zijn tijd heerlijk knuffelen met Bodhy, onze hond. En verder geen prikkels dan alleen maar mijn bank en mijn hond. Ik kom nu eindelijk tot rust, en volgens mij had ik dit erg nodig. Ook horen we inmiddels dat koningsdag niet doorgaat ivm Corona, jeetje wat een geklooi in de wereld. Ik hoop dat dit niet lang duurt anders gaat dadelijk intens festival ook niet door, en daar teer ik juist een heel jaar op. Gelukkig is het heerlijk weer en kunnen we al weken genieten van de zon, wat ik ook echt nodig heb. Dus voor mij is de Coronatijd fijn dat het nu in de lente valt. Koningsdag is alles online, dus ook de slingermarkt. Mama heeft me geholpen en we hebben veel op facebook gezet en ook goed verkocht. Het was zeker niet zo gezellig dan de deur uit , maar thuis en daarna barbeque vond ik ook niet verkeerd.

 

MEI 2020

 

Een saaie en nog steeds Coronamaand met veel wandelen en veel fietsen en de kilo, s vliegen er ook vanaf terwijl de rest van de wereld de kilo, s eraan komen. We hadden een ding voorgenomen. We gaan niet thuis zitten wachten tot alles over is, maar we gaan dit serieus aanpakken. Iedere dag poetsen en deurklinken afdoen en iedere dag vitamine en sporten en dat ging ons goed af. Mijn maandje verder was Coronasaai.

 

JUNI 2020

 

Word een beetje saai om te vertellen, maar nog steeds Corona in de wereld. Ook weet ik inmiddels dat Intens Festival niet doorgaat en ik nu dus de kaartjes en de bonnen heb, en ik hoop dat dat goed gaat komen, want dat is toch veel geld. Dus weer onzekerheid waar ik niks mee kan. Door de Corona zijn nu ook al mijn afspraken in het ziekenhuis afgezegd of moest via beeldbellen. Nou ik wil wel eens zien hoe ze een rug scan doen via beeldbellen, of ben ik nu gek. Alles van Corona gaat voor en de mensen met andere klachten zijn naar mijn idee poep waard. Ik kan hier echt niet tegen en ondertussen zit ik nog steeds aan de pijnstillers zonder maar enig vooruitzicht. Inmiddels mag ik weer gaan werken , niet fijn met die Corona , maar het moet. En ik hoop oprecht dat ik niet aangestoken word door een van mijn collega, s want voor deze tijd kwam ik juist daardoor nergens. Ik ben deze maand wel met Camil en Menno naar de camping geweest want die hadden we al geboekt om te slapen tijdens intens. En die konden we dus niet annuleren. Het was heel gezellig en dat had ik ook echt even nodig. Ook ging deze maand eindelijk onze tattoo door. Mama en ik hadden een moeder dochter tattoo ontworpen wat echt op ons sloeg en hebben we eindelijk mogen laten zetten. Een super mooi resultaat vind ik zelf.

 

Eind deze maand is Bodhy geopereerd, en wat zag ik er tegen op, arm kleine man. Het was echt hakkie chakkie weg …..

De operatie was goed gegaan, maar hij was echt zielig daarna. Hij durfde niet te zitten of te liggen, zo zielig.

 

 

 

JULI 2020

 

Gelukkig is het mooi weer , want door de Corona is er nog steeds niks te beleven . Jeetje wat duurt deze ellende lang. Mijn maandje is dus saai, hier en daar een keertje zwemmen, naar het ziekenhuis voor mijn altijd oorontstekingen en naar de therapie voor mijn borstdruk en pijn, wat ik nog steeds heb overgehouden van mijn auto ongeluk. Verder veel lopen en veel fietsen, want wat moet je anders. Ik hoop dat de vakantie naar Benidorm wel door gaat, want jeetje wat ben ik er aan toe.

Eindelijk, we krijgen te horen dat wel wel naar Benidorm mogen, maar wel met mondkapje in het vliegtuig en ook in Spanje in het openbaar buiten. Nou het is niet anders, alles beter dan thuis zitten. De vakantie was heerlijk en wat hebben we genoten. Heerlijk met Camil aan het zwembad of naar het strand. Ik heb geen spijt dat we gegaan zijn want het was daar veel rustiger dan hier in Nederland. Ook waren tante Brenda en ome Dominik in Benidorm. Ik schrok me kapot toen ze ineens in ons hotel stonden. Het was een erg leuke vakantie. Na Benidorm zijn we nog een paar dagen naar Parc Astric geweest. Lekker een huisje in de bossen . Super gezellig, maar erg warm.

 

 

 

AUGUSTUS 2020

 

Weer thuis en we mogen eindelijk Bodhy ophalen, wat een heerlijk gevoel. Want vakantie is leuk, maar die kleine vent zo lang missen vind ik wel moeilijk. Mijn maandje verder, gewoon weer in de Corona sleur en vooral veel vervelen. Dus niks te melden en vooral saai, zo de hele dag thuis. Want op het werk gaat het totaal niet. Ik word gewoon niet begrepen en ze sleuren me van de ene werkplek naar de andere. En van prikkelarm hebben ze al helemaal niet gehoord denk ik. Muziek kei hard en 10 mensen in een klein kippenhok, niet echt stil naar mijn idee. Het lijkt onderhand wel alsof ze het expres doen.

 

 

SEPTEMBER 2020

 

Mijn maandje September vooral veel gesprekken op het werk bij de bedrijfsarts en van de ene arts naar de andere. Ook hebben we deze maand onze pieten shoot gehad, super leuk met daarna een gezellig bbq. De shoot was wel een beetje eng want dat was op een echte boot, rete spannend maar mega tof.

 

 

OKTOBER 2020

 

Tja wat moet ik zeggen,,,, veel wandelen, koekjes bakken, sporten , etc etc, om maar niet in een dip te raken. Ook word er nu eindelijk werk gezet achter de gemeente en word ik naar mijn idee eindelijk geholpen en gehoord. Dus nu maar hopen dat er vlug ander werk komt.

En dan komt er ineens het bericht waar ik al maanden bang voor was. En de reden waarom ik gestopt was met dansen. Mijn hoofd dansgarde is overleden. Ik ben er kapot van, en tegelijker tijd zo blij dat ik naar mama heb geluisterd. Ik had tegen mama gezegd dat ik wilde stoppen met dansen als Carin nog zou leven, want in mijn hoofd was het samen beginnen samen stoppen. En mama vertelde dat als ik wilde stoppen als Carin nog leefde , ik dan deze Carnaval moest stoppen, en ze had gelijk, dus achteraf ben ik ook blij dat ik mijn keuze heb gemaakt om te stoppen. Wat ga ik haar missen zeg. Want voor mij was ze meer dan alleen maar Narren. En door die klote Corona mochten we nog niet eens fatsoenlijk afscheid nemen. Gelukkig mocht ik van Michelle wel gaan kijken en afscheid nemen. En jeetje wat heb ik daar goed aan gedaan. En raar maar, wat was ze mooi. Ik ga je missen, lieve Carin, DEEL VAN MIJN LEVEN.

 

 

 

NOVEMBER 2020

 

Joh verrassend, maar het Prinsenbal gaat niet door, en raad eens waardoor???? CORONAAAAA. Ik word er gek van. Ergens ben ik ook wel blij, dan kan ik voor mijn gevoel even wennen dat Carin er niet meer is. Want normaal staat zei ieder prinsenbal langs de kant en staan wij strak van de spanningen of we wel goed dansen. En ik zou dan en niet meer dansen, en zei zou er niet meer zijn. Dus voor mijn gevoel kan ik zo een beetje afbouwen. Maar saai is het wel, want nu hebben we ook geen uitredens. Dus mijn maandje November, is weer net zo saai als alle andere Corona maanden. Beetje lopen, afspreken met Lisa, Camil zien, knuffelen met Bodhy en dat is het zo,n beetje. En eind deze maand begint gelukkig ons pieten seizoen, dan kan ik weer wat helpen en vanaf dit jaar zelfs proberen mee te pieten, wat ik best spannend vind.

 

DECEMBER 2020

 

Ons pieten seizoen was drukker dan ooit, wel op 1,5 meter afstand van volwassen en niet bij ieder huis met z,n alle naar binnen, maar goed, we moesten een beetje aanpassen. Na ons pieten seizoen hebben we het toch met de pieten gevierd door middel van een gezellige gourmet bij ons, wat heel leuk was.

 

Ja hoor, verrassend en ik word alweer boos. Onze vakantie naar het zwarte woud gaat niet door. Ik ga nog niet eens meer vertellen waarom. Ook de vakantie naar Pieterburen gaat niet door. Mama is vastberaden en besluit niet thuis te gaan zitten kniezen want dat is voor niemand goed. We hebben een viphuisje geboekt op Centerparcs. Ook daar mochten we eenmaal daar, niet zwemmen en niks doen, maar we hebben toch genoten. Lekker in ons eigen borrel bad of in onze eigen sauna. En ook Bodhy mocht voor de eerste keer mee op vakantie. Nou het was geweldig. Lekker chillen, wat spelletjes doen, lekker wandelen met Bodhy, echt genieten voor zover dat in deze tijd kan. Ons oud en nieuw was natuurlijk ook anders dan anders. Gewoon thuis, en tante Brenda en ome Dominik hadden een hotel geboekt bij ons in de buurt en zouden oud en nieuw bij ons vieren. Ze moesten daarna naar het hotel omdat Belgie een avondklok had, dus na 10 uur s ,avonds mochten hun door Corona niet meer over straat. Dus dan maar blijven slapen, opgelost. Het was heel gezellig en ook heel laat geworden, wat ik eigenlijk niet meer gewend ben. Ik was kapot, hahaha.

 

Iedereen de beste wensen en hopelijk een zo snel mogelijk Corona vrij 2021.

 

JANUARI 2021

 

De maand begint saai. Wel heb ik inmiddels al een paar weken een nieuwe jobcoach, en ik heb eindelijk een beetje het idee dat ik gehoord word, al ben en blijf ik natuurlijk huiverig. Ik ben nou eenmaal al zo vaak tegen de lamp aan gelopen, dus ik wacht het deze keer ook af. Maar voor nu vertrouw ik haar wel en heb ik hele goede hoop. Ook in mijn vrije tijd word ik geholpen door Lev groep. Ik mag iedere maandag avond daar naar toe en heb dan een avondje chillen, en niks moet en alles mag. Ook heb ik via hun een kook clubje wat heel leuk is, maar voor nu online, door tja je weet wel,,,,, CORONA. Ik kan het woord niet meer aan horen. Ik hoop dat er in deze tijd toch wat gaat gebeuren op het gebied van werk en vrije tijd, want ik heb nu alleen maar Lisa en Camil in mijn leven en natuurlijk mijn thuis. Ik wil zo graag uitbreiden en erbij horen, net als vroeger bij de Narren. Jeetje ik mis het wel hoor, en Carin mis ik nog steeds. Zei was niet alleen mijn hoofd dansgarde maar ook mijn kapper , en ik kon altijd alles bij haar kwijt. Wat hebben we veel gelachen. Mijn wapperend pony plukje in de wind, hahaha.

Het is 12 Januari en ik ben jarig, nou en, ik mag toch niet ons huis vol bezoek, dus voor nu hebben we iedere avond een paar mensen op bezoek. Het is helaas niet anders. En daardoor voel ik me ook minder jarig, maar daar heeft Corona toch schijt aan.

 

FEBRUARI 2021

 

Wat wil je dat ik zeg.Carnaval gaat niet door en de hele wereld is saai en in paniek in mijn ogen.Ik hoor alleen maar Corona op radio en tv.Gek word ik ervan.

 

MAART 2021

 

Corona,Corona en nog eens Corona.De hele wereld gaat naar de klote naar mijn idee.De winkels zijn nu ook dicht en alle restaurants ook.Van ellende kan je iedere dag wat gaan wandelen.Want dat is alles wat we kunnen.En als je dan denk,ga eens naar de Efteling,,,,ook dicht.Alles is dicht,wat een rare wereld en het maakt me best bang.Zo bang dat ik het nieuws niet meer kijk.Ook hebben we een avondklok gehad.Wie verzint deze onzin nu.Na 22.00 uur mag er niemand meer buiten komen,want anders krijg je een vette bekeuring.

 

APRIL 2021

 

De wereld word voor nu even een klein beetje normaal.Sporten mag weer,en omdat ik dansen zo erg gemist heb,twijfel ik zo erg en wil ik eigenlijk weer dansen.Britt en Jamie geven zolang training aan De Narren,omdat Michelle in eens van slag op dag gestopt is.Ik ga iedere keer mee,omdat de training nu even bij papa,s werk is,omdat Tov door Corona gesloten is.Ik ga daar dan vegen voor de dansgarde,en daarna papa helpen of aan mijn hobbelpaard werken,blank schuren omdat hij nu lelijk geverft is.

Ook heb ik deze maand weer keuring voor mijn rijbewijs.Spannend vooraf,maar met een mega resultaat.Deze dame flikt het gewoon weer,hahah.Ik ben 200 euro lichter bij die slapende psychiater,want echt,hij valt gewoon tijdens het gesprek in slaap,haha.Moet niet kunnen,maar het is echt zo.Ik ben goed gekeurd voor onbepaalde tijd,en hoef niet meer iedere 2 jaar op keuring.Ook ik krijg een rijbewijs voor 10 jaar.BAM JONGE ,hahaha.

 

MEI 2021

 

ik heb ik gevraagt of ik weer mag gaan dansen.Niet alleen door Corona heb ik een enorme klap opgelopen,maar ook het dansen,heb ik zo erg gemist.Ik word dood ongelukkig als ik niet kan dansen.Ik heb het nu 14 maanden geprobeert om niet te dansen,heb er zelfs therapie voor gehad,maar thuis gaat de muziek steeds aan en de momenten dat ik weet dat er wel training is,ben ik dood ongelukkig.Ze krijgen bij De Narren een nieuwe trainster voor zolang.Een paar weken aan kijken of het wat word,voor ze echt aangenomen word door het bestuur.We hebben nog steeds zolang training bij papa,s werk,omdat het Tov gesloten is(door Corona,pfff),en de nieuwe trainster komt ook daar op gesprek.Ze hebben gesprek met 2 bestuursleden,en eentje via de telefoon,en mama en Louise,best spannend allemaal.Ik ben zelf een beetje bang dat het niet klikt en mama is ook niet erg blij op dit moment.Er zijn zoveel verhalen de wereld in geholpen door mijn oude trainsters,en dat maakt me een beetje vooruitbeslissend.Niet eerlijk,maar dat zit nou eenmaal in mijn aard.We kijken wel hoe het loopt.Ze krijgt een paar weken om te kijken of het klikt van beide partijen,dus laten we hopen,want ik wil perse dansen.Op de dag dat zei begint,begin ik ook weer,best spannend.

En ja hoor,wat denk je,wij krijgen Corona.Jamie heeft het mee genoemen vanuit school en wij krijgen het dus ook.Erg ziek zijn we er niet van gelukkig,we hebben alleen totaal geen geur en smaak.Ook zijn we best loom en niet voor uit te branden.

 

JUNI 2021

Gelukkig is de zon er vollop,want dat heb ik ook echt nodig.Bij de training gaat het gelukkig ook goed.En wat mij betreft mag Vivian blijven.Zo huiverig als we waren,zo goed klikt het.Wonder boven wonder kan ze mij gewoon hendelen.Ik ben nou eenmaal niet de makkelijkste en heb behoorlijk een eigen mening.Ik moet ook zeggen dat ik echt trots ben dat zowel Michelle als Carin en mama en Lisette zo goed mijn kinderjaren hebben gestuurd,want ik wilde rechtsaf als ik links moest,wilde geen make up en was best een moeilijk gevalletje.Hun begrepen mij altijd,wisten van te voren hoe ze moesten handelen bij een aanval van mij,en konden het ook altijd op tijd sussen.Ik heb me er altijd bij horen voelen ,bij de Leidsters en Trainsters.De dansgarde is een ander verhaal,daar was ik altijd het derde wiel.

Verder deze maand gaat het ook thuis beter op rolletjes.Ik ben bezig met dagbesteding aanvragen,samen met Sylvie.Ook gaan we eind deze maand met papa en mama naar Egmond aan Zee.Daar heb ik echt zin in,ff geen Corona maar gewoon genieten 2 dagen lang.Ff lekker vol tanken voor ik aan CIR begin.Ik krijg een revalidatie traject voor mijn rug.Een traject van 3 maanden en dan 3 a 4 keer per week naar Eindhoven naar de CIR toe.Maar ik heb het er voor over. Dus dat begint ook deze maand.Fijn weer wat meer in mijn leven dan alleen maar Lisa en Camil.

 

JULI 2021

 

Veel naar de CIR,zwaar maar ik doe het nog steeds.Ik moet 3 keer per week daarheen voor een halve dag en verder nog revalidatiewerk voor thuis.

Verder deze maand gebeurd er heel veel en ik snap totaal niet waar we dit aan verdient hebben.Papa word van het ene op het andere moment uit het bestuur van de Narren gegooit,ook word zijn Grootvorst functie afgepakt.Het bestuur heeft onderling het bestuur gewisseld,zonder vergadering.Mag helemaal niet,maar goed,bij De Narren kan alles.Michelle is ineens de nieuwe voorzitster,terwijl ze de dansgarde een paar maanden daarvoor aan straat kinkelde,van de ene op andere week.En dat alles zonder een vergadering,hahaha.Als toetje kreeg mama en papa en alle leden een mail,dat de vereniging voor nu stil gelegt werd,de dansgarde voor onbepaalde tijd op stop,want er waren geen leidsters en trainsters.Huh ,hoe dan.En dat word rondgestuurd terwijl mama al 19 jaar leidster is,,,,,en bedankt mam he.En Louise doet het al enkele jaren,en we hebben Vivian die er alles aan doet om ons niveau op te pompen.Die vrouw heeft er al weken alles aan gedaan om ons op ritme te krijgen,en zei ,,,,uitgerekend zei krijgt van De Narren niks te horen,ook geen mail.Dus als mama haar niet gebeld had,had zei gewoon bij het Tov gestaan om te trainen.Ik weet echt niet in wat voor slangennest we terecht zijn gekomen,maar na Carin,s dood heeft het bestuur nu de hele verening op zijn gat gegooit,zonder dat ze dat door hebben.Zo lief hoe alle leden op de mail van papa hebben gereageerd.Er stond ff kort samen gevat in die mail dat de leden en het bestuur klaar waren met papa.Maar blijkbaar wisten de leden van niks en had het bestuur dat gewoon in die mail gezet,zonder weten van de leden.Hoe vals kan je zijn.Papa die al 19 jaar rent voor de vereniging en alles doet voor de nieuwe hoogheden.Ik vind het zo zielig.Uiteindelijk waren alle leden zo boos,dat er dingen op een mail rond gingen zonder hun weten,dat bijna iedereen is gestopt met De Narren.Dat waren voor papa en mama de eerste tranen,want daarvoor had ik echt het idee dat het hun niks deed.Maar wat de leden deden was zo,n warm bad voor papa,echt zoooo onverwachts ,maar zo lief.Ik vraag me op dit moment alleen maar af,wat als Carin nog geleeft had,was het dan ook zo gelopen,en hoe moet Carin nou denken,ze kan toch niet trots zijn op deze actie.De vereniging die Carin altijd bij elkaar heeft weten te houden is nu na vele jaren in een zeepbel uit elkaar geklapt.Echt erg.

Gelukkig bijna vakantie,dan kan ik ergens anders aan denken,want nu lukt dat niet.

 

VAKANTIEEEE

Yes we gaan naar het Zwarte woud met tante Brenda en ome Dominik.We hebben veel gewandeld,gezwommen en gegeten.Het was erg gezellig.Ook gaan papa en mama voor de eerste keer met zn 2e op vakantie en blijven Camil en ik bij ons thuis.

 

AUGUSTUS 2021

 

Ik ga weer een paar dagen mee op vakantie,en we gaan naar Volendam.Super leuk,maar wel wennen dat we dit jaar verder alles in Nederland hebben.

Ik kan me nu gaan verheugen op het berichtje wat mama vorige maand kreeg van Vivian.Carnavalsvereniging Olum had het bericht van de dansgarde gehoord,wat er mee gebeurd was en heeft gevraagt of er meiden zijn die bij Olum willen komen om te dansen.Ik schrok eerst heel erg maar wist wel meteen dat ik dat wilde.Maar helaas ,ook van die trainster heb ik van alles gehoord,,,,wat een afgunst wereldje pff.Ik besluit dat ik toch wil gaan dansen ,en mama en ik gaan na de bouwvak praten en we zien het wel.

Mijn vakantie verder was wel chill.

Mijn gesprek bij Olum staat vandaag op de planning en Vivian zegt dat ze er ook is.Voor mij fijn,want zei heeft me de laatste weken zo goed geholpen en ik voelde me echt gehoord en erbij horen.Het gesprek ging goed,alles de wereld uit en we zien het wel.Het enige wat ik wel moet kunnen om aangenomen te worden,is 2 keer de overslag in de dans.OMG,Fijn voor mijn rug en CIR zal daar ook vast blij mee zijn,niet dus.

 

SEPTEMBER 2021

 

Deze maand komt Jamie naar huis.Zei is alweer een paar maanden weg geweest,en ik moet zeggen,het went op den duur.De trainingen zijn in volle gang,zolang Corona het toelaat.Mijn eerste aanvaring met mijn trainster heb ik al gehad,hahah.Niet zo gek,want ik ben er blind in gegaan,en heb weinig verteld over mijn beperking.Ik wilde een eerlijke kans krijgen,zonder ze me meteen konden.Niet zo,n slim plan,want ik werd dus van plaats gewisseld in de dans en er werd verder geen uitleg bij gegeven in eerste instantie.Dus Nina flipt,en goed.Hoi dit is Nina,streefgericht,zeker niet gek en mega dol op dansen.We hebben het uitgesproken en maar meteen een gesprekje geregeld en alles op tafel gegooit.Eerlijkheid voorop.Dan maar weer te koop lopen met mijn Autisme,maar dan word ik wel beter begrepen.En hoe,jeetje vanaf dat moment gaat het super.Ik word begrepen,er word rekening met me gehouden en nog net niet gedragen.Ik word zo fijn opgenomen in de groep,en ook door de dansgarde zelf.Wat kom ik in een warm bad terecht.Hoe heerlijk is het dat je na 19 jaar Narren,waar je het altijd fijn hebt gehad,gewoon weer een kans krijgt en die slaagt ook weer.Ik had dit nooit verwacht,want ik ben niet de makkelijkste en mega eerlijk.Niet iedereen kan dat hendelen.Ik ben Olum en Vivian ook, zo dankbaar.

Verder deze maand heb ik ook een nieuwe auto gekocht,ik ben er erg blij mee.

 

OKTOBER 2021

 

Trainen ,trainen en nog een trainen,want die overslag moet erin,en ik moet er ook in haha.Ik wil zo graag mee met de toernooien,maar ik weet zelf ook wel dat dat niet haalbaar is voor dit jaar.Ben net 2 maanden aan het trainen in een vreemde groep , en in een vreemde dans die hun al 1,5 jaar aan het doen zijn.Dus ik besluit me er een beetje bij neer te leggen dat dat waarschijnlijk nooit gaat lukken.Inmiddels heb ik ook post gekregen van Dagbesteding.Ik mag eind deze maand op gesprek komen en dan daarna starten.Spannend,maar ik heb er wel zin in.Ook gaat mijn wachtrij van mn begeleid wonen hopelijk snel,want ik heb er toch wel zin in,en ik moet wat losser komen van mama,wat niet altijd lukt.Eind deze maand ben ik met de dansgarde van Olum naar Toverland Halloween geweest.Wat zag ik daar tegen op zeg,dit is zo niks voor mij.Maar ik heb het gedaan,wel met een stafje voor beperking,maar ik heb het gedaan.Het was mega gezellig.

 

NOVEMBER 2021

 

Prinsenbal voor de deur.Ik kan nog niet mee dansen met de garde,zou eigenlijk ook wel te gek zijn,maar ik treed wel mee binnen.De Prinsendans mag ik wel mee doen.

En dan het telefoontje op de dag van het prinsenbal,alles gaat niet door ivm Corona.Mijn wereld storte echt even in.Hoe dan,4 uur voor tijd.Hoe verzin je zoiets.En ik kan alleen maar huilen.De trainingen liggen ook weer even stil en worden na een paar weken aangepast gegeven.Daar gaan we weer,het is bijna winter en Corona gooit weer overal roet in.Dag maand November,ik heb niks meer te melden.

 

DECEMBER 2021

 

Het pietenseizoen is in volle gang en we hebben het mega druk,dat komt natuurlijk door Corona.Want de mensen mogen niks en dan is zwarte piet meer dan welkom.Ik ga een paar keer mee om te wennen aan de drukte van die kinderen,maar ik vind het mega zwaar.Ik ben gesloopt na een huisbezoek,al die prikkels.Ook ben ik mee geweest naar Sylvie,dat wilde ik perse.Onze groep heeft ook een onverwachte inval gedaan bij Olum,kei leuk en ze deden de Prinsendans mee,die papa en Jamie thuis van mij stiekem geleerd hadden.Hahaha dat was wel leuk.

 

Met kerst blijven we het eerst in jaren thuis,ik hoef niet te zeggen waar dat aan ligt toch,pfff.We doen zelf leuke dingen,lekker koken en lekker bank hangen.Ook oud en nieuw lekker thuis.

 

JANUARI 2022

 

Een beetje saai,maar mijn verjaardag komt eraan en ik vier hem gewoon,bekijk het maar.Ook gaat mijn trainen weer volle bak aan de gang,je weet maar nooit.Verder is mijn maandje een beetje saai.Dagbesteding,Sylvie,Lot komt af en toe,en dat is het zo,n beetje.

En toen het bericht,,,,de wereld gaat weer een beetje open en we gaan toernooien dansen,WTF en nu.Volgende week hebben we ons eerste toernooi.Ik kan me niet eens er op voor bereiden en wennen aan het idee. Mijn trainster vind het wijs als ik wel mee dans.Zei zegt dat ik het kan.Wat een omschakeling van ,,,ik dans dit jaar niet mee,,,,ik dans dit jaar mischien mee om de toernooi,,,,naar ,ik kan het en dans mee.Ik laat mama komen om een keer te filmen en te bepalen wat zei er van vind.Ook papa en mama zeggen dat ik dat makkelijk kan,want eenmaal op toernooi ben ik net een stier die een rode lap voor krijgt.Ik besluit om te vertrouwen op mijn trainster en ouders en het te gaan doen.Dit is niet goed voor een Auti,pff.Dus mijn maandje verder is heel veel trainen,minder eten en nog meer eten en minder eten,hahaha.

 

FEBRUARI 2022

 

Morgen is mijn eerste toernooi en ik schijt 7 kleuren.Ik heb de afgelopen week veel op mijn eten gelet en ben op tijd gaan slapen.Alles voor een leeg hoofd.Dan presteer ik op z,n best.Lot is deze week 2 keer geweest wat ik erg prettig vond,want hoe leger mijn hoofd,hoe beter.Ik hoop dat het goed komt,maar vaak weet ik op het moment zelf niks en dans ik hersenloos hihi.Stuur me een beetje geluk ..........IK GA ERVOOR,BAMMM

Het toernooi ging niet vlekkeloos,maar dat kan ook niet.We zijn 2e geworden.Dus beter trainen is zeker geen overbodige luxe.

Dinsdag weer trainen en ik heb er zin in.

En ja hoor,de eerste training en wat denk je,krak,pols gebroken.Waarom nu,waarom als ik me nog zo goed neer wil zetten.Ik wil me laten zien,want ik wil zo graag solo worden,en dat word nu voor mijn gevoel geblokkeerd,want ik kan niks.Wat komt dit klote uit op dit moment.Ik besluit om wel iedere training te gaan kijken,want ik train ook als ik kijk.En wat ik mee kan doen ,doe ik gewoon mee.

Carnaval voor de deur,ik heb er zin in,maar nu begint bij mij pas te landen dat De Narren niet meer bestaan.Waar hoor ik bij ,en welke residentie,wat gaan we doen, waar gaan we naar toe.Alles op een hoop maakt me lichtelijk gek.

De Carnaval was wel leuk,maar erg vermoeiend omdat ik niks gepland had in mijn hoofd.